‘Kinderen die vragen worden overgeslagen en kinderen die zwijgen….’ De spreuk van Conrad van Pruijssen, ‘Ouderfluisteraar’ bij Happy Parents & Happy Kids, laat zich argeloos aanvullen ‘…zullen niks krijgen’. Dit kan net zo goed een uitspraak van Alberto Schipper als ‘Keepersfluisteraar’ zijn. Vragen staat voorop voor de pa van zoon Déon (6) en dochter Ylana (7), beiden actief in VV Willemsoord JO9, bij de opvoeding van zijn kroost en het trainen van keepers. “Ik daag jeugd, maar ook senioren, graag uit met vragen. Om nadenken over het hoe en waarom van wat ze doen te stimuleren. Om te peilen of ze plezier beleven aan keepen. Goed luisteren is daarbij essentieel. Toen ik twaalf was heb ik bij BEW een half seizoen in de spits gespeeld. Ik was even klaar met het keepen. Ook al scoorde ik best makkelijk, omdat ik begreep hoe keepers reageren, ben ik daarna vol overtuiging weer in het doel gaan staan. Het is belangrijk dat kinderen de ruimte krijgen om uit te vinden wat ze willen. Je zal ze kost moeten geven; keepers die trainen bij een keepersschool omdat ze moeten. Dat wil ik meteen tackelen. Ik hoop vragen uit te lokken, een sparringpartner te zijn. Als keeperstrainer vind ik het individu belangrijk. Des te beter ik een keeper ken, des te makkelijker kan je keepers motiveren en vooruit helpen. Ik maak duidelijk dat ze met allerhande vragen altijd bij mij terecht kunnen. Zo houd je het leertraject lekker levendig, ben je samen onderweg. We werken immers aan hetzelfde doel.”

Keepersei

Bij een hoop clubs ontbreekt er voor jeugdkeepers een deskundige vraagbaak. Het is voor Alberto als pupil van voetbalvereniging Blauw En Wit (BEW) uit Vledder in 1988 niet anders. De leerling van basisschool De Hoekstee moet met vallen en opstaan keepend z’n eigen ei leggen. Vader Jan beoefent de paardensport en moeder Grietje heeft niets met sport. Bovendien worden de opvoeders volledig opgeslokt door een akkerbouwbedrijf, pluimveebedrijf en Het Boekenhotel in Doldersum dat zij exploiteren. Met neef Gerbert fietst Alberto enthousiast van Doldersum naar Vledder. Keepen bij BEW is om een plausibele reden zijn ding: “Omdat niemand wilde keepen, ben ik het gaan doen. Ik kon het een beetje en vond het daardoor leuk. Door het plezier in keepen ben ik erin blijven hangen.” Alberto’s keepersei is geen Ei van Columbus, want er is niemand in de buurt om advies te geven. De bevlogen BEW’er geniet zelfstandig van z’n wedstrijden. Zonder ouders langs de lijn, haalt de stoïcijnse selfmade goalie z’n inspiratie uit het voorbeeldige keeperswerk van Edwin van der Sar.

Heerenveen-gevoel

Een bekerwedstrijd in 1997 brengt uitkomst. “We speelden met BEW C1 tegen de jeugd van SC Heerenveen. Na dertig seconden was het al 0-1, bij rust 0-2 en we verloren uiteindelijk ‘maar’ met 0-6. Ik keepte fantastisch. Pakte onmogelijke ballen. Voorkwam dubbele cijfers.” De Friese profclub is dermate verrast door het keeperswerk van uitblinker Schipper, begrijpt tegelijk niet dat de Doldersumse doelman, hij keept notabene in het regioteam van de KNVB, al die jaren door de mazen van hun scoutingsapparaat is geglipt, dat de Pompebledvereniging het veertienjarige talent naar Heerenveen haalt. Op Sportpark Skoatterwâld krijgt de middelbare scholier van Christelijke Scholengemeenschap Eekeringe z’n eerste echte keeperstrainingen. Wat dat betekent voor z’n keepersgevoel staat nog steeds in Schippers geheugen gegrift: “Ik kreeg houvast over wat ik goed en fout deed. Met vragen kon ik ineens terecht bij ervaren trainers. Dat voelde als een verademing, vooral omdat ik meer zelfvertrouwen kreeg en uitgelegd waar ik aan moest werken. Ik leerde gezond kritisch te zijn op mezelf. Waardoor je mentaal ook sterker wordt. Die ervaring is mij altijd bijgebleven. Om daar wat mee te doen, ben ik in 2013 bij SV Olyphia, toen ik daar in de Tweede Klasse speelde, begonnen met het trainen van jeugdkeepers. Ik wilde die Heerenveen-ervaring doorgeven. Er is zoveel vooruitgang te boeken bij het trainen van jonge keepers. Daarna ben ik in 2015 bij MSC in Meppel keeperstrainer geworden. In 2016-2017 heb ik met Edwin Nieuwland de Keeper Academy opgericht.”

Boven het Drentse maaiveld uit

De Doldersumse dondersteen met het hart op de tong en gein in de ogen wordt door de begeleiding in de jeugd bij Sportclub Heerenveen een zelfbewuste, mondige keeper. Toch zit er in de periode dat Foppe de Haan de scepter zwaait bij in het Abe Lenstra Stadion, Hans Vonk daar de onbetwiste nummer één is, geen doorbraak in voor Alberto Schipper. De aartsrivaal van SC Cambuur stalt Schipper om te rijpen bij VV Steenwijk. De achttienjarige A-junior haalt in de Tweede Klasse knap het eerste elftal, maar z’n sportieve ambities struikelen, omdat hij exact weet wat hij wil, over z’n tong: “Bij Steenwijk was Kees Kist onze trainer. Die AZ-legende liet de keepers om en om spelen. Ik kon er niet van overtuigen dat steeds wisselen niks was voor een keeper, zeker niet voor mij. Toen ik hem niet van het switchen af kon krijgen, ben ik in 2002 teruggegaan naar BEW. Mijn ouwe club speelde weliswaar in de Vijfde Klasse, maar ik kon weer genieten van wekelijks keepen. Dat je zonder lol in het keepen je ambities moeilijker haalt, probeer ik mijn pupillen altijd mee te geven.”Na drie speeljaren bij BEW (2003-2006), met de uitverkiezing tot speler van het jaar in het kampioenschapsseizoen 2003-2004, springt de fan van Jan Oblak in de kelder van het amateurvoetbal wederom, net als in 1997 als keeper van BEW C1, boven het Drentse maaiveld uit. Hoofdklasser Harkemase Boys pikt hem gretig op. “Ik speelde in 2006-2007 onder Fritz Korbach alles tijdens de eerste seizoenshelft. Toen Sven Veldhuizen in de winterstop overkwam van FC Groningen koos Korbach blind voor Sven. Ik heb gezegd dat ik zijn keus te kort door de bocht vond, maar dat was natuurlijk zinloos. Wie Korbach kent, weet dat de man met de zonnebril nooit gezichtsverlies wilde lijden door te twijfelen aan z’n standpunt. Ik heb daarna anderhalf jaar in het tweede gekeept. Dat was in de Reserve Hoofdklasse op een goed niveau. Je leert in zulke situaties, als je stevig in je schoenen staat, dat niemand jou het plezier in keepen af kan pakken.”

Mien Vao

Als beloning voor doorzetten als doelman bij De Harkiten volgen er aansluitend acht speciale seizoenen bij SV Olyphia. Voordat de Heerenveen-supporter vanaf
2015-2016 gaat afbouwen bij VV Willemsoord Zaterdag-1. Het ligt voor de hand dat de Cillesen-bewonderaar het veroveren van de schaal met Olyphia, op 13 mei 2012 in de Derde Klasse B, of zijn uitverkiezing tot speler van het seizoen 2012-2013, als Olyphia zich voor het eerst weet te handhaven in de Tweede Klasse, als het hoogtepunt van zijn loopbaan ziet. De titel wordt door de Derde Helft-gangmaker en -gelegenheidszanger op 13 mei 2012 geestdriftig gevierd. Ex-prof Jeffrey Talan danst achter Alberto aan alsof Schipper de nieuwe Hans Vonk is en Johnny Janssen, dit seizoen assistent-trainer van Jan Olde Riekerink bij SC Heerenveen, zit op Schippers’ schouders. Het mooiste moment speelt zich echter twee jaar eerder af, op zondag 6 juni 2010: “Op ons Sportpark Spokedam speelden we de finale van de nacompetitie tegen VV Leeuwarden. Het was een gelijkopgaande strijd. Ik had het druk, maar voelde gewoon dat ik die middag onpasseerbaar was. Misschien groeide ik wel boven mezelf uit, omdat m’n vader stond te kijken. Remon Hankel zette ons met een zondagsschot in de tweede helft op 1-0. Dat was genoeg voor promotie. Voor zevenhonderd toeschouwers hebben we die krappe voorsprong met kunst- en vliegwerk vastgehouden. Het was mooi dat ik aanvoerder was, maar de echte kers op de taart was toch wel ‘mien vao’.

Sinds mei 2018 is Alberto Schipper de enige kapitein van de Keeper Academy. Medeoprichter Edwin Nieuwland heeft het schip verlaten om zich als clubtrainer te focussen op de selectiekeepers van SC Veenwouden en VV Hardegarijp. De rechtsbenige en linkshandige ex-goalie van SV Olyphia, welke keeper beheerst die combinatie?, neemt dezer dagen de website van de Keeper Academy onder handen, om daarop duidelijk te maken dat losse cursussen plaats maken voor een doorlopende opleiding voor keepers. Dit seizoen is de Keeper Academy haar derde jaar ingegaan. VV Willemsoord is de thuishaven van de keepersopleiding.
Bij de club uit zijn woonplaats, waar de medeorganisator van de Kolonie Cup met versleten knieën en schouders in noodgevallen het doel van het zaterdagteam verdedigt, traint de Keeper Academy onder leiding van Alberto op woensdag en zondag een dozijn keepers. Het huidige aantal van twaalf keepers bij VV Willemsoord is in drie jaar nauwelijks gegroeid in vergelijking met de opkomst bij de eerste clinic; de aftrap van de Keeper Academy op 17 augustus 2016. Wie het groene naambord van de keepersopleiding goed bekijkt, ontdekt door de tekst in het vignet rechtsonder dat groter groeien bij VV Willemsoord op voorhand geen doelstelling is: ’Gehele keepersopleiding voor amateurclubs’. “De Keeper Academy is wel degelijk gigantisch gegroeid”, legt de transportcoördinator van DPD pakketservice uit, “alleen niet bij VV Willemsoord. Ik kom handen en tijd tekort, omdat de Keeper Academy momenteel met tien trainers bij drie clubs een keepersopleiding opzet. Onze trainers trainen daar de trainers. Zo leiden we de eigen mensen van verenigingen op, zodat ze hun keepers nu en in de toekomst goed op kunnen vangen. Bij MSC in Meppel, VV Hoogeveen en VV Heerenveense Boys lopen die projecten.Zo’n project kent verschillende fases. In het begin zit ik er bovenop, train ik met mijn keepers de jeugdkeepers. Vervolgens worden de trainers van de club stap voor stap, aan de hand van mijn trainers, getraind om onze rol over te nemen met de oefenstof van KeepTotal. Dat is het digitale platform waar ik mee samenwerk, waardoor trainers kunnen putten uit een doorlopende lijn aan oefenstof. Keep Total heeft als rode draad ook feed back, vragen stellen en zelfreflectie. Dat past perfect bij de werkwijze die ik wil hanteren. Zelf ontdekken hoe je het beste uit jezelf kan halen, hand-in-hand met gezond zelfbewustzijn, hebben op de lange termijn meer effect dan oefeningen eindeloos voorkauwen. In het voorlaatste stadium van het realiseren van een keepersopleiding bij clubs ben eerst ik de projectcoördinator, vervolgens neemt één van mijn trainers die rol van coördinator over. Als het trainen van de keepers structureel goed loopt, laten wij de touwtjes helemaal vieren en zet de club de keepersopleiding zelfstandig voort. Clubs kunnen daarna altijd terecht bij ons met vragen. Wij houden contact om problemen, zoals een onverwachts gebrek aan trainers, tijdig op te vangen.”

Bij MSC en VV Hoogeveen lopen de projecten al lange tijd zo goed dat die clubs op eigen benen verder kunnen met hun keepers. Daardoor komt er ruimte vrij om een vangnet te vormen voor andere clubs die staan te springen om begeleid te worden bij het trainen van hun jeugdkeepers. De Keeper Academy-kapitein die in z’n ‘vrije tijd’ bij MSC en ZZVV in Zuidwolde ook nog de selectiekeepers traint, heeft al meerdere vragen van clubs ontvangen of zij ook mogen ‘overvaren’ naar een eigen keepersopleiding. “Komende maand ga ik met vijf clubs praten. Ik kan er twee opnemen in ons opleidingsprogramma. Als ik ze alle vijf laat instromen in ons traject, gaat dat ten koste van de kwaliteit. Dat wil ik niet. Ik wil gestaag almaar meer clubs in onze regio aan een goede keepersopleiding helpen. Er is helaas hier een handvol verenigingen die met de jeugd op een hoog niveau spelen, maar hun keepers geen hoogwaardige keeperstrainingen aanbieden. Als ze over twintig jaar zeggen dat het niveau van de keepers in onze contreien omhoog gegaan is dankzij de Keeper Academy, ben ik pas tevreden.”

Grensverleggend vaarwater

De ex-Korbachiaanse keeper met z’n diep verankerde voorliefde voor witte kousen, in het bezit van Keepercoach III, II en Trainercoach III, wil niet alleen voor clubs de koers uitzetten. Hij heeft voor zichzelf ook grensverleggend vaarwater in petto: “Ik ga na vier jaar stoppen als trainer van de selectiekeepers van Hoofdklasser MSC. Een nieuwe club, een nieuwe uitdaging, wie weet op een hoger niveau, is welkom. Ik ben benieuwd of ik als keeperstrainer nog verder kan doorgroeien. Mocht de kans zich voordoen om van keepers trainen mijn beroep te maken, bijvoorbeeld bij een BVO, dan gaat er een grote wens in vervulling. Ik ben nu ook bijzonder tevreden, maar je wil altijd kijken, net als vroeger in het doel, hoever je kan komen. Daarom heb ik ook de cursus TC III gevolgd. Dan leer je, in tegenstelling tot de vaak individuele benadering van keepers, vanuit een team te denken.”